Kula kul olmam, alnım aktır benim,
Haramın sofrası yoksun kalsın derim.
Gönül incitmedim, nefsimi ezdim,
Zengine, beye minnet etmem, eğilmem.
Yırtık hırkamla çıktım meydanlara,
Sözüm Hakk’a, aşkım yâre arar dağlarda.
Ne saray ararım, ne de gümüş taç,
Bir çerağ yeter bana, ışık olur gecemde.
Benim sevgim pazarda satılmaz,
Dostluğum altınla tartılmaz.
Bir dilim ekmeği bölüşürüm yoldaşla,
Ama riyaya, dalkavuka minnet etmem.
Sürgün yesem de darağacına varsam da,
İçimde Hak, dilimde sadık dua.
Nice padişah geçti bu meydandan,
Hepsi gitti, ben gitmem yolumdan.
Kırk yıl dağlarda yürüsem yalnız,
Yolumdan dönmem, elim temiz, alnım düz.
Nice fesli geçti, nice maskeli yüz,
Ben arifin yanındayım, riyaya minnet etmem.
Eğilsin dünya, dönerse dönsün,
Benim yönüm birdir, gönlüm Hakk’a dönsün.
Bir sözle yıkılmam, bir gülüşle sönmem,
Ben özde dururum, kalıba minnet etmem.
Kayıt Tarihi : 23.6.2025 19:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!