İlâhî emri üzre, tüm mevcûdat dönüyor
Mahşer mi Çanakkale? Binlerce can ölüyor.
Bu akıl üstü hali, gönülle anlamalı
Akıldan öte gönül, artık daha manalı.
Ben islamam diyene
Kardeş olasım gelür
Varıp dergah evine
Yüzüm süresim gelür
İslam iman iledir
Vâde gelip çattığında
Sular gibi çağlar ölüm,
Cân bedeni sattığında
Yürekleri dağlar ölüm.
Kişi kendin bilmez ise
Ne güzel bir meziyettir,
İncitmemek, incinmemek
Hâk’tan gelen bir niyettir
İncitmemek, İncinmemek.
Hangisi daha derindir
Aldanma Dünya’nın fani yüzüne
Hayatın çok kısa zamanda geçer.
Uymaz isen Kamil İnsan sözüne
Gerçekten uzakta, ziyanda geçer.
Bağlanıp tutulma, şekli maddeye
Dâvetim servettir, mala benzemez
Bir Yüce Dîvân’dır, gâfîl bilemez
Mutluluk yoludur, zulüm giremez
Beni kardeş bilip, sayanlar gelsin.
Kendini bilerek, ilim öğrenen
Bu dünyayı döndüren
İyiliktir, iyilik.
Kâinat ve de Evren
İyiliktir, iyilik.
Gönül gözüyle görmek
Sana benden bir nasîhat
Kelâm da Lîsân isteme
Ârîf içindir izahat
Câhil de irfân isteme
Böyle kurulmuştur nîzam
Hâktan gelen emir ile, bu cîhâna gelen menem
Açıp gözün perdesini, nice sırlar gören menem.
Mûsâ ile Tûrâ varan, İsâ ile göğe çıkan
Ali olup kılıç vuran, meydanlara giren menem.
Âlem- î Kesret’te, ten yaşar iken
Mizana, nizama, uymaktır sevmek.
Zahmetli yolları can aşar iken
Sûr-û İsrafil’i, duymaktır sevmek.
Sıfattan ileri özden ötede
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!