Zafer Keskin Şiirleri - Şair Zafer Keskin

Neydiki gunahim bu son eserde,
Nerede ugruna oldugum nerde,
Omrunu sorgusuz onune serde,
Odulu yalnizlik olsun, olurmu?

Bahtina yazsinda kara yaziyi,

Unutmak Imkansiz Yillar Gecsede,
Hatiran Duruyor Her Bir Kosede,
Teselli Olmuyor Meyde Sisede,
Ayrildik Demeye Cesaretim Yok.

Gel Desen Yanina Kosar Gelirim,

Seninle Ne gunler Yasamistik Biz,
Bir Anda Nasilda Cikipta Gittin.
Kirdigin Sadece Kalbim Degildi,
Kurdugum Dunyami Yikipta Gittin.

Kader Degil Suclu Yalnizca Biziz,

Bir tek Ben Yasakliyim,
Yol Vemez, O Gonlune.
Bir Tek Ben Giremedim,
Acamadim Kapini.

Hasret Ruzgariydi Bagrimda Esen,
Mecnuna Dondurdu Ardinda Gezen,
Bu Kara Yaziyi Bahtima Yazan,
Desmeyin Derdimi Nankordur Nankor.

Halimi Anlayan,
Mutlulugu Arayan,
Benim Icin Aglayan,
Buldum,Yeniden Buldum.
Buldum,Yeniden Buldum.

Boyle Habersiz Kayboldun,
Yeni Sevgilimi Buldun,
Ardindan Bittim Yoruldum,
Git Gidebildigin Kadar.

Kacmakta Care Bulunmaz,

Umutlarımın Peşinden Koşturan Bir Duygu Bu,
Bazen Şen Oluverirsin, Bazende Korkularım.
Dökülen Mısralarımdan Çıkarma Kendine Pay,
Birikmiş Hüznün İçinden,Öylesi Şarkılarım.

Ben Kimimki Senin Hayalinde,Bir Nebze Bir Dem,

Gitmek istiyorsan benim dünyamdan,
Fark etmez uyandır tatlı rüyamdan,
Alıştım yıllarca kötü sonlardan,
Çıktığın gün benim haberim olsun.

Çekinme bu aşka elveda derken,

Mezarımı kazan oldun,
Kaderimi yazan oldun,
Dört mevsimde hazan oldun,
Baharı görmeden canım offf,
Baharı görmeden canım.