Zafer Gürayça Şiirleri - Şair Zafer Gürayça

Devlet malı denizmiş.
Kutsal vergiyle ola..!
Yiyen domuzlar varmış.
Boğazına tıkıla..!
Bal tutan parmak yalar.
Parmalkları kırıla..!

Çok güzelsin bebeğim
Benimle evlenirmisin
Sen bana özelsin.
Lütfen öteye gidermisin...

Bebeğim..! dünya güzeli...

Yatağındasın görüyorum,yorgun buruk.
Bastırmaya uğraşsanda kafan bozuk.
Kahretsin diyorsun,burnundan soluyorsun
Çekerken sigaranda ben varım,halim duman! ...

Düşünmeye çalıştıkça dağılıyorsun...

S en başıma gelen en güzel şeydin.
Bırakma kokuna hasret gecelerde...
Buram buram yatağımda çaresiz
Sokul bebeğim tenin tenime değsin.
Dön gittiğin gibi usulca sessiz

Zordayım arkadaşım,zorluk benim yoldaşım
Dert,kasavet bu şansla,yanmışım ben yanmışım...

Her gün bir umuda sarılıp yığılarak.
Her an dert girdabında,gün be gün boğularak.
Hırslanıp saldırdıkça her tokatta dağılarak.

Bir bahar akşamı,sana rastladığımda
Aşktan yana şansım yok hüsrandayım demiştin
Hayranlıkla her halini,hüzün kokan gözlerini,
Alamadan gözlerimi soluksuz izlemiştim.

Öyle özledimki seninle heyecan dolu
O; mutlu ilk günlerimizi
Yarı aşk yarı uykusuzluktan yorgun
Diz dize göz göze,tesiriyle alkolün.

Bayılırcasına uzanıpta halıya boylu boyunca

Tüm dünya düşman olsa
Aklımla seçimimden
Yer içer sevişirim
Kime ne ilişkimden.

Gel dünyaya,gör dünyayı

YEMİN…

Kapkaranlıktı günler,bitimsizdi saatler
Soluktu mattı renkler,seninle olmayınca...
Güneş ısıtmıyordu,kuşlar hiç ötmüyordu
Çiçekler kokmuyordu seninle olmayınca...

Karşımdaki senmisin! ..
Yoksa hayalinmi...
Beni içine çeken o! ..
Simmsiyah gözleri.
Sadece düşlüyormuyum...