Yüzyıllık Yalnızlık Şiiri - Kerem Fidanay

Hep bir yerden yakalamak isterken hayatı
Ya ucunu kaçırdık ya da
Bir kedinin yumakla oynaması misali
Düğüm ettik yüzümüze bulaşltırdık .
Bize miras kalan yüzyıl süren yalnızlık
Ve anlamsız kalabalıklar oldu .
Yine de olsun böyle de mutluyum
Anlamsız kalabalıklardan sıyrık
Kaliteli yalnızlığımla
Ok mu çaresiz görünüyorum
Anlamsız kalabalık ve sahte dostların arasında
Hiçbir şey göründüğü gibi değil
Onlardan beklentin olmayınca
Hayal kırıklığın da olmuyor
Yani çareyi başka yerlerde
Veya baka şekilde aramasını da öğreniyorsun .

Derin bir huzur kaplıyor içini
Yüzeysel bakanlar bu durumu rahatalık sanacaklar
Oysa tevekkül içinde
Sırtını sağlama almışlığın huzurudur
Bekleme ! Bunu hiç anlamayacaklar ...
En cömert olan sana mavi gökyüzünü ,
Kuşların cıvıltısını , güneşi ,
Denizin mavisini ve zaman denilen en kıymetli kavramı
Doyuncaya harcayasın diye
Baştan başa bu yaşam denen fırsatı verendir

O en kıymetli vaktini harcayacaklarını seçmek
Bizim ellerimizde ,ince eleyip sık dokumalı
işte tam da bu yüzden !

Yüzyıllık ve savrukluk ruhunu kasıp kavurmadan
Başına almalı aklını , kimseden medet ummadan
Yoluna yanında kalanlarla yürümelisin yolda karşılaştıklarınla değil