Yüzün Varmıdır Şiiri - İsmet Murat

YÜZÜN VARMIDIR
Hüzüne büründü masum yürekler,
Baharın varmıdır, güz'ün varmıdır.
Mahşer günü seni, gariban bekler,
Helallik alacak yüzün varmıdır.

Oturda yanıma söyleyim sana,
Günlerce eziyet ettin susana,
Amel defterini bir okusana,
Hak affına mazhar sözün varmıdır.

Gönül kapısından içeri daldın,
Yalanı dolanı, fitneyi saldın,
İyiliğe dair ne varsa aldın,
Söyle canımda da gözün varmıdır.

Nice gönülleri eyledin harap,
Utanır üstünde gezdiğin turap,
Vaziyet böyleyken; el açıp Ya Rab,
Affeyle diyecek özün varmıdır.

Nefse uyup yenik, düştün kibire,
İbadet ihlas'a verdirdin fire,
Yarın öldüğünde münker, nekire,
Kabirde verecek tezin varmıdır.

Ne oldu da birden caydın sözünden,
Çok değiştin menfaatin yüzünden,
Çoktan düştün Müçtehit'in gözünden,
Zerre yüreğinde hüzün varmıdır.

İsmet Murat(Müçtehit)
Halk Şairi