Yüzümde çatlaklar, kuru toprak gibi.
Tenimde derin çizgilerden, kanallar.
Gözyaşım besler, emeği alın terim.
Uykuda, suratımı kimler kazdılar?
Gözlerim fersiz, yüreğim hissizleşmiş.
Yaprağı dökülmüş, kuru dal gibiyim.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta