Yüzsüz Tanrıça Şiiri - Mustafa Enes Erol

Yine aynı aşklar
Aynı komediler sarmış mevcut hayalleri
Nitekim onlar güçlü bir elin himayesi
Birinci şahsın haklılığıydı belki de hep delirmesi
Belki de hiç kimse hiçbir zaman delirmedi
Sonunda anlatacağın zamanlardır diye çığırttı aynada duran
O bana bakıp istedi benim de ona bakmamı
Ben onu istedim de durdurdu kalbimdeki iki buhran
Cevabı pek de bilinirdi, kim istemezdi ki semadaki tanrıçayı
Dokuz yüzünü kapatmış usanmadan tanrıça
Kahreden hüzün biraz gına getirmiş diye söylendi sonra kararınca
Ağızlar kapanıp gözler açıldı o anda
Söylenmesi gerekenler çıkıyordu vücutlardan o eş zamanda
Belki yine aynı ıslaklık dudaklarında
Düşünme neden bu sorular ve ne hakla
Elzem olan hayatın sen yekken hangi tatta
Mesela şu an
Ruhun ilk seferden hangi farkla staryada