Bir baktım ki ne evim kalmış ne de yerim
Açmayın yaram çok derin
Gelin komşular siz de görün
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın?
Keşke evim dursaydı da elimi sürseydim taşına
Gözlerime inanamadım dünya yıkıldı başıma
Bakın şu hayırsız evladın (Süleyman’ın) işine
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın?
Eşim Mehmet ‘e söyleyin gelsin
Yerimi yuvamı yıktılar görsün
Evlat değil sanki düşmanmış,Allah belanı versin
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın?
Rüyamda Mehmet’i ağlarken gördüm
Evimi barkımı yıkmışlar ben yeni duydum
Kanadı kırık kuş gibi yuvasız kaldım
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta