Yuva Şiiri - Aydın Ahmet

Ömür boyu çok uğraştım
Mutlu yuva kuramadım
Kendi kendimle dalaştım
Mutlu yuva kuramadım

Bulduklarım bir gün kaçtı
Yuvadaki kuşlar uçtu
Yol yüründü yaşım geçti
Mutlu yuva kuramadım

Tuttuğum her dal kırıldı
Bana yalnızlık sarıldı
Gönlüm oldukça yoruldu
Mutlu yuva kuramadım

Hayat benimle oynadı
Kimse sesimi duymadı
Evdeki hesap uymadı
Mutlu yuva kuramadım

Yol yürüdüm bata çıka
Hep oynadım yanlış ata
Belki de bendeydi hata
Mutlu yuva kuramadım

Hiç kimsenin yeri dolmaz
Umudum yok giden gelmez
Bundan gayrı yüzüm gülmez
Mutlu yuva kuramadım

Sonum ne olur bilemem
Yeni bir ömür bulamam
Düşmana bile dilemem
Mutlu yuva kuramadım

Kim bilir nasıl olurum
Yanımda kimi bulurum
Yalnız başıma ölürüm
Mutlu yuva kuramadım

Ne kızım var ne oğulum
Kendi içimde çoğulum
Aklım başımda değilim
Mutlu yuva kuramadım

Kafes içinde sakayım
Düğmesi düşmüş yakayım
Ben böyleyim ne yapayım
Mutlu yuva kuramadım

Olmadı tatlı öğünüm
Kavgalarla geçti günüm
Çözülmeyen kördüğümüm
Mutlu yuva kuramadım

Sevdiklerime katıyım
Bildiğin çile atıyım
Yenmeyen karga etiyim
Mutlu yuva kuramadım