Ayna gezdirirdi cebinde
Ayna....
Kalbinin tam üstünde.
Kırılmasın diye
Kapaklıydı aynası.
Aynayı hiç açmadan.
Bir babadan fazlası
Hayatın aynası
Nesilden nesile akar.
Yoktur bunun ortası
Dizini dövmezdi Baba
Ona kızar,buna kızar
Kenar mahallede büyüdük biz
Çöp tenekemiz bile yoğurt kovası
Gecemiz,gündüz gibi aydınlık
Yoktu bizde şapkalı sokak lambası
İstemediğin kadar varsın
İstediğin kadar yoksun
Karar bu neticede
Veren sen olmayınca
İstediği gibi,evire çevire
İnsan diyorum,engin olmalı
Denizler kadar derin
Buzullar gibi soğuk olmalı
Kavurucu çöllere inat
Oldum olası,ilgimi çeker
Altkatda oturanlar bilir
Kat,kat çıkar binalar
Evin,en köhne yerinde
Karanlıktır odalar
Günde en fazla bir saat
Çatı mafsalları
Hasta ile hayat gibi
Olukların arası
Eldeğmemiş,paslı
Dedemden bile yaşlı
Deniz feneri resimli,
Aslında seni aramıyorum
Sağa baktım,sola baktım
Sordum..
Belki aşağıdadır dediler
Kan ter içinde koştum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!