Yusuf Tuna Şiirleri - Şair Yusuf Tuna

Yusufun düşü olmak demek,
Kuyuya atılmak demektir.
Düşüncesini benimsemek,
Kuyuya atılmak demektir.

Aşk tohumunu öze dikmek,

Yuva yıkmak elbetteki günahtır,
Yuva yıkanın yuvası yıkılır.
İnsanı mahveden aldığı ahtır,
Yuva yıkanın yuvası yıkılır.

İyi olsun insan zorda kalmasın,

İçim coşar çocuk gibi sevinir,
Yüreğim çırpınır uçar da gider.
Dilim can ile cananı savurur,
Sözüm özden öte de geçer gider.

Söz kelam ile ağızda bal olur,

Akıncılar yürür Serhat boylarında,
Kosova’ya gider bahar ayında.
Sultan Murad Han Bizans sarayında,
Cenk türküleri çalarak savaşır.

Tuna Nehrinden geçerken Çeriler,

Önümüze ışık olan hocalar,
Bize can verenler selam sizlere.
Ak sakallı dervişler Ak Kocalar,
Can dostu erenler selam sizlere.

Vatanını candan aziz gören,

Haydi biz Allah'a tövbe edelim,
Allah tövbe eden kimseyi sever.
Bizler Hak'kın kapısına gidelim,
Allah tövbe eden kimseyi sever.

Geri durma geri haydi gel hele,

Sevmediğin vakit asla açılmaz,
Şu kalbimin anahtarı sevgidir.
Sevdiğin zaman sevgiden kaçılmaz,
Şu kalbimin anahtarı sevgidir.

Sevgide insana muhabbet güdülür,

Şimdi bayramın tadı tuzu yoktur,
Eski bayramlar unutulup gitti.
Bunda hepimizin hatası çoktur,
Eski bayramlar unutulup gitti.

Ne bundan memnun ne şikayeti var?

Gül dikene neden benimlesin diye sormuş,
Diken ben olmasam güzelliğin kalmaz demiş.
Gül bütün endamıyla dikene bakıp durmuş,
Ben olmadan güzelliğin değer bulmaz demiş.

Gül sevgiyi ifade eder dikeni surdur,

Onca derdi sırtıma sardı benim,
Derdi ile kocattı hayat beni.
Acı çekmekten sızlıyor her yanım,
Derdi ile kocattı hayat beni.

Düşünmekten deli divane oldum,