"Nasılsın" deme! Sensizim...
Avareyim, divaneyim, sensiz viraneyim.
Uhud gibiyim bağrımda hamza vurulur vahşi yokluğunla.
Çöl gibiyim yanıyor her hücrem kum gibi.
Yağmur gibiyim sulara karışıyor her damlam. Nehir nehir akıyorum yüreğinin okyanuslarına.
Sen yoktun;
Gitmek istedim hep. Hep kendimden.
Hep kendimden dinlediğim o şiirlerin yoksul sesinden.
Kan gibi bileklerimden akıp gitmek istedim hep.
Ne zaman tutunsam bir sevince, kayıp gidiyordu ellerimden. Ellerim kalıyordu birtek geriye. Benden acımasızca akıp giden hayat gibi, kendi ellerimle kendi hayatımdanda gitmek istedim hep...
Sen yoktun; küçük bir şehrin çocuk bahçesinde kaybolmak istedim. Beni bul istedim alnında biriken sebepsiz ağrıların çaresizliğinde.
Kıştı... mevsimin açık bıraktığı 'Aralık'tan soğuk sancılar sızıyordu ömrümüze.
Birbirimizden uzak, ayrı şehirlerde üşüyen ellerimizin tutamadığı, tutunamadığı arsız bir zaman eziyordu ömrümüzü.
Gecelerce büyüyen bembeyaz bir düş gibi.
Düşümüzden bir gece ani bir düşüş gibi.
Son nefeste ismini anan bir ölüş gibi.
Birbirinden uzakta üşüyor ellerimiz.
Sonra yaşamak uğulduyor umudumun yüksek rakımlarında...
Gölgesinde kaybolduğum her acıdan yeniden doğuyorum içime...
İçime sığmıyor içim.
Damarlarımdan "Nil" geçiyor.
Karışarak ruhuna sonsuzluğa dökülüyoruz günbe gün...
Yazan böyle yazmış silinmez yazım
Kaderimi kendim dermedim usta
Dünya benim olsa çoğalmaz azım
Yinede halimi yermedim usta
Tükendi gençliğim hep umut ile
Ne giydiğim çul fayda edecek ne türlü türlü aş'ım.
Gün gelir toprak olur elbet benimde naaş'ım.
Nasip et gönlüme aşk'ını ya RAB!
Yoluna secde secde dökülsün baş'ım...
Yeniden doğ...
Bir güvercin edasıyla çırptığın kirpiklerinin ufkundan,
Kırılgan bir kapının ardında bıraktığın ıslak bir karanfil gibi ağlamaklı gözlerindeki çizgilerin yorgunluğundan yeniden doğ...
Memleket ağrılarıyla kıvrandığın uzak gurbetlerin karanlığından doğ...
Hüznünü as geceye.
Bugün kalbe sanki nemrut dayandı.
Akan zaman ateş gibi ayandı.
Yandı hayal köşküm, canım da yandı.
Ruhumun vuslatı aşka boyandı.
Zaman, korkak ve hain kavgaların çağıdır.
Yaşantılar ne yazık mertliğin kaçağıdır.
Bildin mi?... Neden kapanmaz yara?
Bizi derin kanatan bizlerin bıçağıdır.
Bıçağı kullananlar alçağın en alçağıdır.
1. Mektup
Sen miydin o ?
Ruhumun giydiği tenin toprağı sen miydin?
Gönlümün RAB'be akan ırmağı sen miydin?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!