Yusuf Özden Şiirleri - Şair Yusuf Özden

Gecenin bir yarısı ne işin var dilimde,
Şarkını söylüyorum bilinmedik sebeple.
Senin ismin yazıyor izlediğim “filimde”,
İki çeyreği vuruyor yelkovan akreple.

Bir gün çıkarsan karşıma gözlerin yaşlı,
Sakın elini verme tutamam sevdiğim.
Sanma bıraktığın gibiyim ağır başlı,
Ben öfkemi içime atamam sevdiğim.

Benim yanıma kâr kaldı umduğum vuslat,

Senle kader yolumuz birleşeli
Kendimden bir haber alamıyorum
Aşk ateşin gözlerimi deşeli
Bir lahza uykuya dalamıyorum

Bendeki bu dert dünyada yek imiş

Belki zifirî ömrüme ay gibi doğar da
Kara alan bahtımı ak eder diye sevdim.
Köşk misali gönlüme nice güzel sığar da
Sadece o bu aşkı, hak eder diye sevdim.

Rüyamda karşıma sultâneler sıralanır,

Yine deniz…Ve gözlerin karşımda…
Beni görünce şaşırıp kaldılar.
İşte tam da kurtuldum sandığımda,
Kollarımdan tutup esir aldılar.

Ne geç kaldınız dedim ne de erken,

Gözlerinden sonra en sevdiğim manzara,
Tam karşımda tüm sakinliğiyle duruyor,
Haliç ve Üsküdar’la el ele Marmara,
Büyük bir hızla gönül kıyıma vuruyor.

Martılarla sohbetteyken sabah erkenden,

Karadeniz’de bu hırçın sahilde,
Bulutlara resmini çiziyorum.
Bazen İstanbul’da bazen Babil’de,
Yollarda divaneyim geziyorum.

Diyar diyar gezeriz biz şairler,

Kalemime ezberlettim yüzünün detaylarını,
Köşe bucak aradım seni sözlerimin içinde.
Heba ettim tek hece için yılın tüm aylarını,
Umarsız değil bu sefer... Ruhşan bir aşkın peşinde.

Mazim daha ilk aydan bana yüzünü asar,
Tozlu raflara kaldırdım senden öncesini.
Seni duyan şarkılar kendiliğinden susar,
Tanımamak mümkün mü ırmak gibi sesini.

Uzaklardan da uzanır ellerim,
Sen yat uyu ben üstünü örteyim.
Hatta sana ninni bile söylerim,
Sen yat uyu ben üstünü örteyim.

Aşk uğruna tüm çabalar benimdi,