Yusuf Gençal Şiirleri - Şair Yusuf Gençal

Kudurmuş be bu deniz
Dalgalar dağlarca
Sallan babam sallan
Ölüm korkusu yüreklerde

07/07/1980

Ekonomik ve komik
Her türlüsünü pisliğin
İçinde tutan, yalayıp yutan
Ucuz işgücüyle övünen
İşçisi, memuru,genci
Sokaklarda dövülen

Güneş iniyordu
Akşamların ufkuna
Yalnızdı yüzü kızarmıştı
Geceler kan
Uzun ve ağırdı
Aç yatan çoçuklar

Yüreğimin,ıssız çöllerinde,
Yaşayıp dururken,
Umutların sevdası,
Su izlerinde,aradım seni.

Sahillerine bakarken,

Yağmurlu bir gecede
Kadın kokusu siner
Yatağıma tenime
Bir mutluluk hıçkırır içimde
Götürür dipsiz uçurumlarına
Bir daha bir daha

Neden kötü nobran
Kapkara olurmuş
Doğmatik düşünmeyen
Pamuk ipliği misin ki kopacak
Yoldan çıkıp kötü olacak
Nasıl yürüyeceksin

Çalkalanıp
Yalpalanıp dururken
Dalgaların kucağında

Bu deniz
Ekmekte verdi acıda

Bu günlerde ucuyorum
İçimde bahar kıpırtısı
Dolaşıp dururken
Voltasında heyecanlı
Nazımı dinliyorum
Koca şaiir Hikmeti

Ben beni
Yalçın kayalara çarpan
Hırçın asi
Sulardan topladım

Ben beni

Kendimi arıyorum,
Kaybolduğum kendimi.
Geçip gidiyor ömrüm
Tam ortasında okyanusun.
Sordum yıllara
Kaybolan umutlara