Ey şiir yüklenen adam!
Omuzlarının gölgesi yok.
Taşıdığın yüke paha biçilmez,
Şairsin sen.
Harfler yaktı ellerini,
Ben Kimim?
Niçin yaratıldım?
Neden bu kadar mutluyum ve neden kimse beni üzemiyor?
Çünkü ben bir kimsesizim.
Evet kimsesizim.
Kimsesiz olmama rağmen,her akşam karnımı doyurmam için eve ekmek getiren bir adam var.
Yaşamak güzel şey...
İçebiliyorsan çayı şekersiz ve doyabiliyorsan ekmek arası domates peynirle...
En azından gözünü doyurabiliyorsan...
Yaşamak...
Yaşamak güzel şey...
En fazla insanız.
Alaca karanlığın da sabahın
Yere kapaklanmış yürek kadarız en fazla.
Cayır cayır yanan elleri gibi dilencinin
Utangaç birer ateş kadarız.
Karşıma dikilmiş bana bağırıyordu.
Yüzünün almış olduğu o iğrenç ifadeyi görebilseydi bir daha kimseye kızmazdı.
Nefret doluydu.
'Sen şöylesin,sen böylesin,şöyle yapıyorsun,böyle yapıyorsun'diyerek nefretini kusuyordu üstüme.
Ona karşılık vermek istesem de nefretinin çığlığı kulaklarını sağır etmişti, beni duyamazdı.
Sustum.
Sessizliğin telaşını haykırıyor dedenin titrek elleri
Babanın gözleri korkuyor ulu orta ağlamaktan
Gururlu delikanlının dağlarından almışsın heybetini
Terkedilmiş şair bile anlayamıyor senin bu gidişini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!