Yusuf Bilyeli Şiirleri - Şair Yusuf Bilyeli

Her gün, sesi kulağımı tırmalayan,
Bir acı nota çalıyor..
Dumanı burnumdan çıkıp,
Genzime dayanan sigaramdan,
Geriye kesik bir soluk arta kalıyor
Sen sonrası hayat,

Ömrümün hüznüsün, yokluğunu içimde yaşıyorum..
Zifiri karanlıklarda, her gece hırsla yürüyorum..
Gözlerimi mehtaba dikiyor, ışığında seni arıyorum..
Elimde çiçek, gözümde yaş, dilimde dualarla geliyorum..
Can çekişiyor kalbim, acının sancısını ruhumda duyuyorum..
Ayrılmak zor geliyor yanından, duruyor ve sana bakıyorum..

Sevdanın içinden aldım bir demet,
O demeti verdim,
Saklayasın diye kalbinde,
Sonsuza dek..

Sevda köprüsü yıkıldı, daha yarıda,

Hayat bu ya işte,
Çok ta yolunda olduğu söylenemezdi zaten..
Bir umuttu yaşamak, bir rüya bazen..
Artık beklememeyi öğrendim senden,
Bekledikçe, geleceğini sandığım tren,
Hızla uzaklaşıyordu benden..

Ellerimle bir nesneyi tutmaktan,
Seni yakanları yakmak yerine,
Ağlayıp durmaktan..
Sen soluk alamazken,
Nefes almaktan..
Tutunamadığın bu hayatta,

Ölesiye ağlayıp kahroldum yine, başımı yasladım bugün mezar taşına..
Zemheri bir soğukluk hissettim, yattığını görünce orada bir başına..
Gözlerin, beni duymadın kurtarmadın diyordu sanki haykıra haykıra..
Ellerimi kaldırdım, dua okuyayım diye, o eşsiz ve melek ruhuna..
Canım yandı, ruhum koptu, pamuk ellerin birden gelince aklıma..
Allah’a yalvardım, seni yakanları yakmam için fırsat versin diye bana..

Sabah olur, ışık tutmaz hiç bir an gecelere,
Geceler savrulur, bir yaprak gibi zaman içinde..
Günler, aylar, yıllar, birden geçince,
Düşünce sarar insanı, takvim yaprağını her çektiğinde..
Son gelince, çapa atar durur ömür yatı da.
Yelken iner, gezi biter bu belirsiz yolda..

Penceremin köşesinden bakıyorum,
Bir aydınlık var orada ileride,
Ufku açık gördüğüm bu seferde,
Düşlerin yıkıldığı yerde..
Sonuna hep bir şeyler eklediğim
Eskisi gibi değil sözlerim..

Bu kez de kaybettim hayatın izini,
Caddenin ve gecenin 1’i yürüyorum..
Soğukluğunca, yaşamı düşünüyorum,
Öfkede sevgini..
Çıkmaz sokaklarda buluyorum kendimi.
Arıyorken ümitsiz yarınlarımı,

Mutsuz ve sensiz bir gecede, düşüncelerimle beynimin hücrelerinde yürüyorum..
Ellerim kalemime, adımlarım kalbime yaklaştıkça hislerimi satırlara döküyorum..
Loş ışıklı odam da, kırık düşler melodisi kulağımda derin bir hüzünle çöküyorum..
İçimdeki fay hatları, sen merkezli düşlerin ekseninde; durmadan dönüyorum..
Kaç harf tanımlamaya yeter? karşılık bulmamış sevgileri; kaç hece bilmiyorum..
Eskide bıraktığın ben eskimeyen duygularla hâlâ seni ölesiye seviyorum..