Yürüyüş (031 - Tane, tane! ..)

Diyorsun ki, dinle beni dostum,
Seninle konuşacağım çok şer var..
Neresinden başlayacağımı bilemeyecek kadar..

O zaman baştan başla, tane tane...
Nasıl olsa ömrün bir tane...
Başka bulma kendine bahane...
Anlatabildiğin kadar söyle tane tane...
Çoklukta keramet yoktur, etme bahane
Az sözde öz vardır, sen söyle tane tane

Sana söyleyeceklerimi özetledim
İşte bunlar sana söyleyeceklerim

Senin gibi doğdum bende
Senin gibi doğumumu seçmedim bende
Verildi bir baba, bir anne
Yaşayarak geldik bu günlere

Aynı yıldızlara, gökyüzüne bakarız
Aynı şekilde, yer, içer yaşarız..
Seni hasta eden, beni de hasta eder
Seni öldüren, beni de öldürür gider

Ama gel gör ki,

Bizi en çok sevenler,
Birbirimize düşman etmişler
Düşmanlıkların adına,
Irk, din, kültür, tarih demişler

Derler, sanki koca bir yalan, “hep insanız”
Dediklerinden dönerler hep, “sanki aptalız”
Madem hepimiz insanız niçin ayrıyız?
Söyleyin akıllıca, neden hep düşmanız?

Var bunda bir iş bilmiyorum neden?
Çıkar yoksa işin içinde düşmanlık neden?

Çıkarlar değil mi, insanı insanlıktan eden?
Kalmayacak bu dünya, ölüp gideceğiz bilmeden! ...

Kısacak ömrün, bir kısmı bebeklik, çocukluk
Bir kısmı, delikanlılık, olgunluk, sona yolculuk

Başladı, çoğu gitti, bitiyor işte bu yolculuk,
İnsanlarla insanca kuramadık daha bir dostluk! ..

Yaşadığımız yanlışlar yanımıza kar kaldı biline,
Gidiyorken, en büyük sorgular mahkemesine! ..

Soracaklar orada, ey insan, ne yaptın dünyada sen?
Söyleyeceğim, ayırdım insanları, düşürdüm birbirine! ..

Rengi dedim, ırkı dedim, dili dedim, buldum bir bahane,
Dost olmak istemedim doğrusu, yaşadım cahilcesine! ..

Artık, af dilersem, af eder misin tanrım bilmiyorum,
Dinlemedim dediklerini dünyada, yüzüm kara geliyorum! ...

11.05.2006 - İzmir