Yüreksiz oda
Tutkunun şehvetiyle düşmüştün yüreğime.
Bakardın ateş olurdu,yanardı kalbimin odacıkları.
Gözlerinle hapsetmiştin beni bu daracık odaya,
neler sığdırmıştım ben buraya.
Günleri aylara sığdıramadım, ben seni unutamadım derken,şafaktan haber gelmiş, “vakit daraldı” demişti.Oda artık ışık almıyor,kalbim artık o odacıklara ait değildi.Günlerin git gide daraldığını,
Gecelerin gündüzlerden daha uzun olduğunu haber veriyordu.Bu odalar artık ışık almıyordu,birdaha yanmamak üzere kapanmıştı kapılar sonsuza dek…
Kayıt Tarihi : 5.1.2025 01:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!