Yürekten gülebilmektir yaşamak.
Gözbebeklerinin kocaman olmasıdır.
Kâh küçücük şeylerle yetinmektir bazen,
Kâh sebep edinmektir mutlu olmak adına.
Dünyadakileri aldırabilmektir gönül içine,
Dünyaya teslim olmadan.
İnsan nede güzel değilmi,
Görmek için bakana elbette.
Umut azıktır, taşıyabildiğin ölçüde.
Ölmek denen bir son varken zaten,
Üzmek niye, bu zulüm niye.
Ne değerki gözlerdeki parıltıyı söndürmeye.
Kime kalmışki, ney baki şu dünyada.
Vakit işliyor durmadan, eksiliyor ömür.
Bilinmezki yarınki güneşli günü kaç kişi görür.
Ahmet Türkkan
Kayıt Tarihi : 27.8.2015 11:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yürekten gülebilmektir yaşamak. Gözbebeklerinin kocaman olmasıdır. Kâh küçücük şeylerle yetinmektir bazen, Kâh sebep edinmektir mutlu olmak adına. Dünyadakileri aldırabilmektir gönül içine, Dünyaya teslim olmadan. İnsan nede güzel değilmi, Görmek için bakana elbette. Umut azıktır, taşıyabildiğin ölçüde. Ölmek denen bir son varken zaten, Üzmek niye, bu zulüm niye. Ne değerki gözlerdeki parıltıyı söndürmeye. Kime kalmışki, ney baki şu dünyada. Vakit işliyor durmadan, eksiliyor ömür. Bilinmezki yarınki güneşli günü kaç kişi görür. Ahmet Türkkan
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!