Çocuk ağlıyordu, sahipsiz bir kentte ve alıp götürüyordu kalleş rüzgarlar düşlerini.
Kar yağıyordu inceden inceye ve çağlayanlarda donuk bir sevda upuzun bir yanlızlık ve kahrolası cellatlar...
Zîné şarkısın söylüyordu hüzünlü yitirilmişliklere ve güneş sönmüş vicdan bitmiş.
Uzak kentlerden mutluluk sesleri geliyor hoyratça, çılgınca.....
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta