Hangi noktada duyuyordu insan insanı?
Noktası konulmuş duyuşlarda mı?
Yoksa konusu noktalanmamış ifadelerde mi?
Yoksa noktası konulmamış hayata izahsız kalmakta mı?
Hangimiz duyuyorduk aynı anda peki?
Kimi sevgiyi duyuyordu ötelere uzanan yankıydı sesi.
Kimi nefreti duyuyordu nefsi kendi nefretinin sesiydi.
Siz hiç dile gelmeyen 'bir duyuş' duydunuz mu?
Akıp giden kalıplar içinde,
aynı anda duymak,duyudan öte dua olmak gibi.
Duydunuz mu duanızı kimsesizce?
Duyuşlarınız bırakıldımı avuçlarınıza?
Bir nefes arası yakınlıktan, var oldunuz mu kimsesizler yurduna?
Kalp duanızı duydunuz mu, hiç duymadığınız bir kalpten?
Duanızın şekli şemalini bilmeden, kabul olacağına dair
bir ima hissettiniz mi?
Yoğun kalıplar halinde, kaldınız mı bir harf arası
kalp'ten?
Flu kimlikler içinde, gerçek ve net bir bakışta
kimlik olabilmek zor sanattır.
Çünkü yürek ehliler kalpten tanırlar birbirlerini.
Kayıt Tarihi : 25.3.2013 10:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!