Yüreğinle Yaz Şiiri - Yılmaz Abdullah

Biterse kalemin,
Bir gün biterse kalemin
Yüreğinle yaz.
Dolu dolu yaz Gülüm.
Dolu dolu yaz.
Yüreğinle yaz Gülüm.
Bazen diyorum, bazen,
İmkansız olduğunu bile bile seversin.
Bazen Karagözlü’ne dokunamayacağını
Bile bile seversin Gülüm.
Bile bile hissedersin.
O güzel, güpgüzel duyguları
Yaşayamayacağını bile bile bağlanırsın.
Göremeyeceğini,
Duyamayacağını bile bile şiirler yazarsın
Bazen sabahın ala şafağında,
Bazen akşamın kızıllığında,
Bazen gecenin ayazında Gülüm.
Belki diyorum Gülüm
Belki bunu bilir birileri.
Ben bilmem.
Ben yazarım,
Ama belki bilmez de
Kıyısından, ucundan sever.
Kıyısından, ucundan sever de
Sevmez görünür Gülüm.
Ama yürekte o senindir.
Kimse alamaz.
O senindir yürekte
Sana aittir.
Her hücresi senindir.
Erişilemez.
Kimse erişemez.
Bu duygu senindir.
Sadece ve sadece sana aittir.
Kimseyle pay edilemez.
Sadece sana aittir
En güzel sevda duyguları,
En güzel sevda kokuları Gülüm.
Ama hep yaşar durur,
Ölünceye yüreğinde.
Gülüm,
Aç pencereni
Bak gökyüzüne.
Yıldızlar yer değiştiriyor.
Bazen bir yıldız kayar ya
O yerine geçemiyor Gülüm.
O yerini bulamıyor.
Ben bu yaşamda yerimi,
Yöremi buldum.
Kıblemi buldum.
Pusulam, kılavuzum bana yol gösteriyor.
Bu güzel ömürde, bu güzel yaşamda
Kılavuzum bana yol gösteriyor.
Aynı şeyi tekrar ediyorum:
Kalemin kurursa bir gün,
Yürekten yazacaksın,
Yüreğinle yazacaksın.
Dolu dolu yazacaksın.
Sevdiğini hissettireceksin Karagözlüne.
Karagözlün günün birinde,
Sever görünmese de
Sever seni belki de.
Belki diyorum.
Belki.
Bazen belkiler üzerine kurarsın yaşamı.
Belkiler üzerine,
Sankiler üzerine kurarsın yaşamı.

Yılmaz Abdullah