Karanlık odamda yatağımdayım gözlerim boşlukta asılı sanki...
Düşünüyorum ve dalıp gidiyorum sonsuzluk kapıları önümde açılır gibi...
İçeri giriyorum etrafımda canım dediğim bir sürü yalan insan
gerçek yüzlerini görüyorum...
Canımı yakıyor bu görüntü gözlerimden yaşlar sicim gibi süzülüyor...
Neden diye sormaya yüreğim razı gelmiyor boğazım düğümleniyor hıçkırıyorum....
Gözlerim okadar net görüyor ki şu an gündüzde göremediklerimi görüyorum...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
