Yüreğim Kar Beyazdı Küçükken

Yüreğim kar beyazdı küçükken
Kar gibi bembeyazdı.
Duygularım,
Hayallerim,
Hissettiklerim
Hepsi tertemizdi küçükken.
Kar gibi tertemizdi.

Düşlerimde yalnızdım ben
Tek ve yalnızdım.
Yeni baştan öğreniyordum hayatı,
İyiliklerin,
Saflıkların olduğu,
Gülücüklerin havada uçuştuğu,
Bir hayat istiyordum.
Çünkü ben!
O hayatın içindeydim.
O hayati yaşıyordum küçükken
Saf ve temiz olarak!

Kirlenmek yoktu hayatımda
Haset yoktu,
Kıskançlık yoktu.
Kibir yoktu.
Doğrularım vardı hep.
Doğru bildiklerim vardı.

Hep gülmek istiyordum.
Benimle beraber herkes gülsün istiyordum.
İnsanlar gülsün.
Hayat gülsün.
Kelebekler özgürce uçsun istiyordum.
Ve ben böyle bir hayatı istiyordum.
Çünkü
Ben böyle bir hayatı yaşıyordum, küçükken.
Bunun içindi bunca mücadelem
Bunun içindi kendimle olan savaşım.
Bunun içindi daha fazla çalışma isteğim
Daha iyi biri olmak içindi.
Daha fazla yüreğe dokunmak, içindi!

Onlar gülünce yüreğim gülecekti.
Ruhum yüklenecekti iyiliklerimi.
Ben iyi olacaktım.
Herkes iyi olacaktı.
Herkes insanlığını hatırlayacaktı.
Çünkü kar gibi beyazdım küçükken.
Tertemizdim ve saftım.
Ve yalnızdım küçükken.

Yalnızdım ve haykırıyordum hayata!
Ey beni bekleyen gelecek, diyordum.
Seni seviyorum.
Seni çok seviyorum, diyordum.

Neler getireceğini bilmeden.
Geleceğimi seviyorum, diyordum.
Çünkü ben,
Saf ve temizdim küçükken
Ve ben,
Yalnızdım küçükken.

İşte o zaman,
Düşüncelerim ve hayallerim güzeldi
Sevgi doluydu
Sevgiyi, paylaşmayı bilen bir yürekle doluydu.
Ve ben hayatı böyle biliyordum
Hayatım saf ve temiz olacak, diyordum.

Kirlenmemiş bir hayattı benim hayâlım
Tüm insanlara
Tüm canlılara yetecek kadar tertemiz bir hayattı.
Çünkü ben, saf ve temizdim küçükken
Ve ben hala yalnızdım küçükken

Ya sonra!