Yüreğim Bu Kadarmış
Yüreğim bu kadarmış,
Kırıldım ama dağılmadım.
Yalnız büyüdüm, sessizlikle yoğruldum,
Her giden bir parçamı alıp gitti,
Ama ben hâlâ buradayım, dimdik.
Neden herkese inandın?
Kalbim…
Neden her tebessümü dost bildin?
Her gözyaşına mendil,
Her feryada omuz oldun da
Kimse senin çığlığına dönüp bakmadı?
Bak işte yalnız kaldın,
Yüz çevirdiler bir bir,
Sırtını sıvazlayanlar
Çıkarı bitince selamsız geçti.
Herkes kendi yolunda şimdi,
Hayatlarına seni sığdırmadan.
Sen onların acısına yuva oldun,
Onlarsa seni bekleme odası yaptı.
Ama üzülme kalbim…
Bu yalnızlık da seninle güzel.
Çünkü sen herkese rağmen
İnsan kalmayı bildin.
Temmuz/ 2025
Kayıt Tarihi : 9.7.2025 22:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!