Yüreğim Bir Karadeniz Şiiri - Ayşe Keleş 2

Ben bir
Karadeniz kızıyım,
Acıyla değil,
dimdik
duruşumla varım.
Ruhumun yırtıklarını
türkülerle yamarım,
Memleketimin sokakları,
Sarhoş da olsa,
sendelese de,
Her yokuşu
düşmeden çıkarım.

Yol haritam
atamdan kalma,
Ezbere bilirim
gurbet acısını,
Dağların inadını...
Çaresizliği değil,
bereketli toprağı tanırım ben.
Yine de kaybetmem
içimdeki sonsuz inancı.

Aşkı tanımayanlara,
tatmayanlara inat,
Sevdayı
dibine kadar yaşarım.
Yağmur da yağsa,
kar da yağsa,
Sevdalı sularda
yıkarım saçlarımı.

Ben bir
Karadeniz kızıyım,
Hüzünle
hiç dertleşip
konuşmam,
Gideceksem giderim,
sözümden dönmem.
Seveceksem severim,
yüreğimi ortaya koyarım.
Elini bırakmam,
sevdiğimi satmam.

Gölgesine sığmayan
bir ağacım ben,
Hayata kafa tutar,
horon teperek yaşarım.
Ruhumda
coşkulu
bir fırtına taşırım,
Kalbim,
ruhum
Karadeniz kadar engin,
Yaylalar kadar özgür.
Kıyametler kopsa da,
Her zaman
İçimde yarınların
baharını saklarım.
Ayşe Keleş