Bu gün yollardaydım.İstanbul'un sokaklarını dolaştık tüm öğleden sonra.Kalabalıktık aslında.Ama kalabalık içerisinde ben yalnızdım,yapayalnız hemde.Zihnimden sen canlandın birden.Sen,yani benim yüreği kendinden büyük sevgilim.Yine kendi kendime gülümsedim,içimi bir sıcaklık kapladı birden.Hava mı sıcaktı yoksa senin varlığın mıydı? yüreğimi sahra çölüne döndüren bilinmez.Sesinin tınısı geldi aklıma,konuşurken ki kendinden eminliğin,hatta biraz ukalaca,kendini beğenmişliğin :) Gülümseyişin,seni seviyorum İlk nur'um deyişin,aldı işte yine beni, benden sevdiğim.
Sanki, beraber değilmişiz,yada içimde sanki umman denizler kadar büyük karşılıklı bir sevdam yokmuş.Sanki uzaklardaki bir sevgiliye duyulan karşılıksız bir özlem misali yazıyorum cevapsız bir aşk mektubu gibi. Bıkmadan usanmadan.
Bilirsin,adını yüreğime kanla yazdım ben senin.Senin olmadığın bir gün ölümümdür dedimSen bana çorak to.raklarda cennetin krallığını bahşettin.Sen,masallarda ki gibi büyülü bir aşkı bahşettin.Günebakan çiçeği diye boşunamı seslendim.Sen,yıllar sonra ömrümün hazanında bana bahar oldun,be,seni sevdim...Bana yeniden bak.Sevdiğim,ben seninle yeşillendim.
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
