Yüreği Karanfilli Gece

Uyku tutmadı yine beni yüreği karanfilli gece
Yok sayıldım yarının kapısında yarin kapısında
Şiire anlattım derdimi ikiye böldüm kendimi
Bir sen oldum sustum bir ben oldum döküldüm
Öyleyse kırdım kalbini zulmettim kendi inancıma
Mevsimler boyunca sürecek yalnızlığımın
Sürgüsünü çektim kendi içerimden ciğerimden
Dillendirmedim çektiğim sancıyı hatta kutsadım
Yaftalandı öz benliğim güller serüvenler boyunca
Öyleyse sende uyuma avcumda terleyen kuşa
Bir çift kanat ör kendi ipliğinden ilmek ilmek
Onu öpüp gökyüzüne salmak benim kaderim olsun
Seni öpüp yalnızlığıma sığınmak gibi

Uyku tutmadı yine beni yüreği karanfilli gece
Kamelyalarda çay ocaklarında hep seni düşündüm
O tahta taburelere anlattım aşkın bendeki halini
Gözlerinden bir otağ kurdum bakmanın penceresine
Yürüdüm bitap düşene kadar sokakları caddeleri
Bu şehre senden izler bıraktım mavi ve ıslak
Ne yazdıysam ruhuna yazdım ruhumdan gelenleri
İncelikler üzerinden hat hat dokudum kelimeleri
Ben senin yüzünde sadece sevdayı okudum
Okudum ve anladım