Nesil, ayrılıyor kadim özünden,
Aklımız acziyet fikriyle bağlı,
Mahzun oluyor gönül, kederinden.
Nesil, batının batışına bağlı…
Bu asrın yetimi kadim camiler
Hasretin yamacında kaldı gönlüm.
Benden vuslat için şarkı istersin.
Yanıma gelip de ötmez bülbülüm.
Ben kıştayım, sen açmamı beklersin.
Dünyada dünya var, her bir insana.
İnsan, her ölümle büyür.
Büyürken ölür ve
Ölürken büyütür.
Özetle insan;
Ölmeyi borçludur,
Ölüme borçludur.
Ellerin ısıtmaz, yakar beni sevgili.
Nasıl da uzanırlar zamanın ötesine.
Ve okşayarak cennetimi yıkarsın.
Uzak dur, bu yük ikimize de ağır.
Bahar bile mevsimi gelince güzel.
Arz” “sema” olur, yoğururuz bedenimizle.
Vatan olsun toprak, hürriyete can hediye.
En güzel nasibimiz, cennetten gelen şerbet.
İmanlı sinemizde dua; “ne olur nasip et”.
Zaman, maddede vazgeçilemez olgumuz.
Elimizde değil, elinde olduğumuz.
Hayat sermayemiz çarkları arasında.
Eksilerek biter, “anbean” pahasına.
Bakışlarınla delsen artık şu zulüm çağını,
Delsen de sonsuzluğa bağlansa yitik umutlar,
Haksızların cinayetle ördüğü kan ağını,
Toprağa gömüp hamur diye yoğursa çocuklar.
Annelerin gönlü şimdi kış korkusuyla titrek,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!