YUNUS GİBİ
( Ete, kemiğe büründüm, Yunus diye göründüm.)
Ruh olmazsa neye yarar iskelet?
Can bedenden çıkınca, o sadece bir ceset.
Can, vücut kafesinde bize emanet,
Ben Dünya'lı değilim, burası gurbet.
Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum
Devamını Oku
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum
"Ete kemiğe büründüm Yunus diye göründüm" sözü sizin yorumladığınız manada söylenmiş masum bir söz değildir Haldun bey kardeşim. O "Vahdet-ül vücutçuluk denilen sapık bir tarikatın ilahlık iddialarını özetleyen münkirane ve müşrikane bir sözdür. Günümüz de bunu halen söyleyen sapık tarikatçılar mevcut. Örneğin aynı sözü Cübbeli Ahmet kendi şeyhi Mahmut Osman Ustaoğlu için uyarlamıştır. Onlara göre kainatta-görünen görünmeyen- ne varsa hepsi -haşa, sümme haşa- Allah ve onun uzuvlarıdır cüzleridir. Dolayısıyla da insan onların tarikatlerindeki Fenafillah ve beka billah makamlarına seyr-ü süluk ile çıkarak Allah'laşır ve cüzlerden birisiyken onunla birleşerek -haşa- tevhidi gerçekleştirir. İşte bu tabir böylesine dehşetli bir sapıklığın vecizleştirilmiş bir dillendirimesidir.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta