Yüksüz Şiiri - Tunahan Dündar

Bahar geldi,
Ayaz akşamlara inat...
Güneş doğdu,
Körpe yüreklerin kuytularına...
Ellerim göğsümde,
Çekilmemiş acılara sürgün...
Umutlarım aklımda,
Ladesi kaybetmiş kaderin...
Sen o eski sen,
Yeni her şeyi terk ederken...
Ben bıraktığın ben,
Sana tutsak sana hasret...
Belki'yi unutmak mı?
Ne mümkün...
Şimdi tek dalım kalan,
Yanmış ormanın küllerinde...
Amaların her kusuru gömdüğü,
Yaşama inat mezarlarda...
Yalnızların hep kalabalık olduğu,
köhne zamanlarda...
Yüksüz...