Yuksel Akcum Şiirleri - Şair Yuksel Akcum

Düş dünyasında yelken alıyor
Salmış ummana kendini gidiyor
Kolu kanadı kırık kendini kahraman sanıyor.
Sana mı kaldı bu dünya hani ey sefil insan
Nerde o kahramanlar
Hayat iksirini bulmuş Lokman

ya hayat böyle bir şey
kıyametlere secde durduk
kıblemiz neresi bilmeden

o kıyamet hep kopmuyor mu?
yani hergün bir kıyamet

Sustum sana inat;
Konuştuğum yüreğim
Birde ben.
Sustum güllere inat
Gönlümün dikenleri
Birde ben

Ölüm nedir ana!

Ölüm nedir anacım yok olup giderken sonsuzluğa kendimizden bıraktıklarımız ve tanıyorum dediğimiz yakınlarımız son yolculuklarımızda arkalarından bıraktığımız gözyaşlarımız, yaşadıklarımız acılarımız ve özlemlerimizde unutulmuşluklar bir ömür içinde kalan sessizliklerde sevdiklerimiz. Aşklar sahi aşklarımız bir cümle söylemek kolay mı anacığım gözlerini gözlerime iliştirdiğin de yüreklerimizde eriyen tutunacak bir serçe kadar kısa zamanlara sığdırmaya çalıştığımız kırılganlıklarımız, en yakınlarımız dokunmakta geciktiğimiz söylemekten esirgediğimiz sevgi cümleleri;

Ölüm nedir anacığım; yaşarken yok oluşlarımızdan daha mı acıdır. Bırakabildiklerimiz gönül sesimizde tortuları kalan ve zamanın içinde ki hırslarımız geriye kalan anımsanan o kısa anlar yaşadığımız güzel günler neden anımsanmaz ki hep burukluklarımız yarınlara yansıyan ne az sevinçlerimiz var oysaki. Bir ömrü sığdırmak uzun gibi duran zamanlara oysa andır yaşanan her birimizden kalan sonsuz özlemlerdir. Dokunduğunda dudaklardan dökülen ah ne ahlar var… Kendimize kalan güzellikler nede az, Suskunluk biçilmiş bir kuş gibi çırpınışlarımız ha bu gün daha güzel kalsın deyişlerimizde ki bekleyişler hasret hep hasret kucak açışlarımız ana yüreğinde ki çığlıkların Sevgisinde kayboluş.

Sevgin kocaman YÜREĞİMDE

Engin bir denizde
Kulaç açardık her söze başladığında
Kocaman bir yürek ki
Kucaklar her birimizi

KADININ ÖYKÜSÜ

Kadının Öyküsü
KADININ ÖYKÜSÜ

Dünya başucunda dönüyor Zaman yine deli divane

Beni Bırak Sensizliğimle

Bir an önce çıkıp gitmeliyim
Çekip gitmeliyim bu dünya;
Bu âlem de yolculuk gerek.
Uzun bir yol olmalı öylesine;

Canım cananım
Birinci cemre
Toprağa düştüğünde,
sen,seni seviyorsun
canım,canımdın
Yağmur toprağı öptüğünde

Umut kapısını araladı bir göz attı.
Kırık kalpler vardı.
İçine sevinçleri perçimledi
Önce kullan dedi.
Parmak ucumda titredi kelimeler.
Sevgi, umut, unutma dedi.

Bir aşk uğruna neler oluyor;
Sırrını çözen var mı?
Bu yüreklerin çoşkusunu dindirmeyen,
Aşk uğruna düşünüp çözebilen var mı?
Yana yakıla,deli divane olan var mı?
Bir aşk uğruna neler oluyor;