Yükseklik! Şiiri - La Reş

Hiç bilmezdim yükseklerden aşagılara düşüşü! Hiçte
umurumda olmadı bundan önceki yaşamımda.Düşüşün bir
anlık bir 'boşluk' olduğunu sanırdım.Düşersin... ve
sonuçta yerçekimine yenilip bir yerde sonlanır bu
düşüşün. Korkmadım hiç düşmekten! Taki bugüne dek...
Şimdi öylesine bir düşüşü yaşıyorumki boşlukta!
sonlanması için ölesiye bir istekle yanarak!
düşüyorum...Tutunacak bişeyler arıyorum; bir küçücük
yaşam kıvılcımı! bir umut! gelecege dair. Ama
çırpındıkça daha aşagılara! daha hızlı bir düşüşle
kaplanıyor içim.Yüregimde 'boşluğu' hissediyorum her
anıyla beni sarıp sarmalıyor.
Evet şimdi korkuyorum! Ya bu düşüş sonlanmasa diye.Ya
ben hiç tutunamasam diye korkuyorum.Yaşama dair!
gelecege dair! umuda dair bişeyler bulamasam diye
korkuyorum...
Gece yarılarında uykudan kanrevan bir çırpınışla
uyanıyorum.Yüksek! çok yüksek bir yerden nasıl olmuşsa
düşmüşüm. Bir boşluktayım.Yüregim buz kesmiş.Sadece
düşüşün o anlamsızlığındayım.Kurtulmak için
çırpınıyorum çırpınıyorum.... Tutunacak hiçbişey yok.
Boşlukta bana bir ışık gerek! tutunabilmek için! Bir
ses! istiyorum sarıp sarmalasın ve beni bu boşluktan
kurtarsın diye dua! ediyorum!
Uyanınca biter diyorum.Hiç uyanmayacagımı bilerek!
Boşlukta düşüşüm hep devam ediyor... Seni seviyorum
diyen o sesi birdaha duymayacagımı bilerek! Düşerek!
bekliyorum.