Yüklem Şiiri - Hülya Kırklaroğlu

Hop, hop, hop, hop Allah iyiliğini versin emi, pazar pazar hoplattın yüreğimi Sevgili Günlüğüm✍🏻

Günlerden esintili bir pazar, ikindi vakti.
Tüm gün evde free takılmak, ayakların iklimi.

Caz dinliyormuşuz sabahtan beri, olâlâ
belini tuta tuta ritme uydurmuşuz kolları bacakları, dans ediyor bak karşında gülümsüyor hop hop ediyor yüreği.

İleri geri, dön, uzan öne d’accord… Yana uzat bacağı çizgiyi geç, geç geç es geç geleneği, göreneği!

Nerede bizim pudra siyah renkli Tango ayakkabılarımız?Dans deyince giyinmeli mi, yoksa;
çıkarmalı mı ayakkabıyı, kumsalda yürüyormuşçasına?

Kollara gelince, bu kadar özgür müydü sırıkla atlamadan önce, yoksa kulaçlar mı özgürlüğü ilan etti ?

Dın, dın, dıınn dinle cazı; ister aç sesi, ister kıs farketmez durma, dans et!

Yok, yok, kanıma giremezsin hava sıcak, sekizden önce cık cık çıkmam dışarı.

Ama gün batmadan önce kumsalı odaya getirmeye ne dersin gücümüz yeter buna. Hem caz dinlemeyi bırakıp sıcağa, gürültüye adım atmak mı?

Tövbe tövbe, yel olsa da alsa ağzından bu fikri.

Ayak parmağınla yerdeki piyano tuşuna basıp çekmek dururken, bu sıcakta çıkmak mı dışarı…

Odanın, dörtte üçlük bölümündeki parkelerin desenlerini ezberledik, sabahın cazından beri.

Şu turuncu, yeşil, mavi desenli yörük halısını çeksem kenara, birazda oradaki krem kahverengi parkeleri dans ederek şenlendirsek… mi acaba?

Niye kapatamadım ki sabahtan bu yana cazın sesini?
Neden kapatmadım ki diye soralım bulalım yüklemi!

Yükleemmm!
Yükkleemmm!

Elma dersem çık, armut dersem çıkma emi!

Armut…!

Güneş batana, sabah güneş doğana değin caz dinlemeli, dinlenmeli, dökmeli fuzuli düşünceleri?

Kolları, bacakları, gözleri, düşünceleri özgürlüğe göndermeli, değil mi?