YÜK
fırtına sonrasının
yıkık dökük hüzünlerini
dünyaya dağıtmak için
kendi sesimin boşluğunu
çok uzaklardan gelen
buğulu bır ezgiyle
bam telinden
ses gelene kadar doldurmam
gece düşüp
karanlığa karışan
damlalardan
geriye kalanlarla
dokunulmaz
yasak düşlerimi
gökyüzünün
duru maviliğinde
gökkuşağına boyalı
uçurtmalara bindirip
ilk çınarın üstünde
bütün küllerini
boşaltmam gerekmiş meğer...26.10.2014
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 14:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!