Yufka Kırıntısı Şiiri - Muhayyel Gizliay

Eskiden köyde kadınlar yufka yapardı.
Tandırda yuvarlak sacda pişer,
Kuru kalır; yeneceği zaman sulanır,
Yumuşar ve pek lezzetli olurdu.
&
Bizim Anadolu halkı fakirlikten,
Bir yemek yaparlardı eskiden;
Sanırım o yemeği yiyen son neslim.
O yemeğin adına biz: "Doğramaç" derdik.
&
Doğramaç, yufka kuruyken kırılınca;
Yani tabiri caizse ufanınca ortaya çıkan,
Kırıntılardı; ayranın içine ufalayıp yenince;
Anlardım, lüks restoranlar değil;
Sevdiğim kırıntılar, karnımı zevkle doyurandı.
&
Bırakın onların olsun büyük yemekler,
Gelin ben sizlere ayranın içerisine ufalanmış;
Yufka kırıntısı ikram edeyim.
Ne dersiniz?