Çocuklar, düşünce "anne" diye bağırır.
Çünkü anne, her derdinde çocuğunun yanında olandır.
Çocuğunun canını sıkan şey,
Gönlümdeki kasvetli bulutları dağıtan meltemsin,
Sen benim en derin yaralarıma merhemsin...
Yarınlarıma umut, bekleyişlerime anlam katar gözlerin...
Sanki uzun zaman önce,
Kapkaranlık, soğuk ve tenha bir yerde,
Düşüvermişim ölüm kokulu kaldırımların üstüne.
Bir sonbahar akşamı geldin sen bana;
Hava çok soğuk; inadına karanlıkken,
Hayallerim, düşlerim;
Yaprak gibi solarken, dökülürken;
Sen çıkıverdin birden...
Sen, karşıma çıkan tüm kötülüklere,
Yaşadığım en çirkin şeylere,
Başımı ağrıtan tüm kederlere,
Bir dağ düşünün,
İçinizi kavuran dertlerden daha heybetli,
Kale duvarlarından daha görkemli,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!