Yüce Atam'a Şiiri - Sabit Süreyya Sirer

(Saygı ve Sevgiyle, 10 Kasım’a ithafen)

Bir ulus düşmüştü sessiz, derin bir geceye,
Gökyüzü karanlık, umutlar kül içinde.
Bir ses yükseldi uzaklardan,
Bir yürek: “Kalkın ey Türk evladı!” diye…

Yıldırımların içinden doğdun sen,
Bir milletin kaderini elinde tuttun.
Bir avuç ışıkla yandın, büyüdün,
Küllerinden doğan bir sabah oldun.

Dağlar, taşlar duydu sesini;
Anadolu seninle nefes aldı yeniden.
Bir çift mavi göz, bir inanç, bir irade;
“Yurtta barış, cihanda barış” dedin içten.

Saygıyla eğilir her baş bu toprakta,
Adın anıldıkça umutlar tazelenir.
Sevgiyle çarpar kalpler,
Çocukların dilinde bir marş yükselir.

Ey Atam, her 10 Kasım sabahı,
Güneş biraz eksik doğar bu vatanda.
Çünkü biliriz; sen gittin diye değil,
Biz hâlâ seni özlediğimizdendir aslında.

Bir çiçek bırakırız sessizce mozoleye,
Bir dua dökülür dudaklardan yavaşça:
“Sana minnetle, sana sevgiyle,
Ruhun şad olsun, Atam sonsuza kadar!”