Düşünüyorum;
Daha hayatımın baharında,
Nasılda koşup oynuyordum,
Yemyeşil geniş kırlarında.
Birden bir kırçiçeği belirdi.
Bu çiçek diğerleri gibi değildi.
İliklerime kadar ıslandım aşk yağmurundan
Rüyalarımda zambaklar açmış ve ölmüşlerdi ardından
Elimde tutamadığım mutluluk gibi bir an
Mutluluk güzel şeydi gözlerinden yüreğime akan
Fani de olsa bu dünya neden senden vazgeçeyim?
Adını yazdım bir kere derinlere seni nasıl kalbimden sileyim?
Tutunacak dallarım var ki senden başka tutunu veriyim?
Muhtacım sana ve seni seviyorum, sensiz ben nasıl güleyim.
Aşkım olmayacaksan, benim olmayacaksan sensiz bu hayatı neyleyim.
Aşkın, sevginin, mutluluğun ne olduğunu seni tanıyınca anladım.
Yaşayan bir gülün neden solduğunu senden uzak kalınca anladım.
Solan gül bir daha nasıl açarmış, bunu da seninle olunca anladım.
Up uzun uykusuz gecelerin ne olduğunu seni özleyince kavradım.
Neden bunca yıl sensizdim, saatlerce düşündüm ağladım, ağladım, ağladım...
Bir ülke varmış zamanın birinde,
Ağaç yokmuş ne köyünde, ne ilinde.
İnsanlar yakıp yok etmişler,
Ne güzel ısınıyoruz demişler.
Sonunda yanan ocakları sönmüş,
Toprakları çorak araziye dönmüş.
Gül desem sana Gülden daha güzelsin
Üzmesin seni kem göz görmesin
Lale, menekşe senin yanında neylesin
Dünya seninle güzel güneşin hiç sönmesin
Ellerine yabancı el değmesin
Ne olur gülen gözlerin hep gülsün üzülmesin..
Gülen yüzün hep gülsün hiç solmasın
Üzülmesin güzel gözlerin að lamasın
Leyla gibi Mecnun'a hasret kalmasın
Ellerin dert görmesin karayazı bapğlamasın
Rüzgar hep meltem essin fırtına sana uğramasın…
Rüyalarda bile olmaz biliyorum ama, yeniden başlayabilseydim hayata..
Anlar var ya hani yaşadığımız o anlar, işte sadece o anı yaşardım..
Bilinmeyen yollar keşfeder ve o güzel anın tadına varırdım.
İkinci baharımda masallardaki gibi dağları deler anka kuşuyla uçardım.
Anlar var ya hani yaşadığımız o anlar, işte sadece o anı yaşardım..
Sen... Aşk Şehrim...
Sen… Ölmüş bedenimin Yaşam Ülkesi,
Sokak Sokak Gezdiğim, Adım Adım Dolaştığım...
Susuzluk muydu avuçlarımızda biriktirdiğimiz gözyaşını içerken, içimizi yakan
Ellerimizi uzatırken ürker miydik başkalarının sevinçlerini yakalamaktan
Resmedilmesinden korktuk belki de içimizdeki küçük çocuk çığlıklarının
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!