Yosun gözlüm Şiiri - Kamile Kaynak

Gözlerinin yaşlarla doldugu bir gecede rastladım sana.

Kıyamadım o yosun gözlerine.
Öylece geçip gidemedim.

Karanlığına ışık olmaya,
Seninle bilmediğim derinlerde kaybolmaya.
Sonunu bilmediğim yollara çıkmaya.
Her sokagın cıkmaz olsada.
Sözüm vardı ellerini bırakmayacaktım.
Ben sözümde durdum senden bir adım bile uzağa gitmedim.
Cefanı da sefanı da hediye bildim.

Ne olursa olsun pes etmezdim.
Ama git diyen sen olunca, öylece susup kaldım.
Gitmek yakışırmış bana gittim işte.
Sende istanbul gibiydin o şaşalı ışıklarına, güzelliğine kandım.
Gece olup el, ayak çekilince o bıraktıgın sokakta kala kaldım.
Bir sokak uzagımdasın ve ben adım atamayacak kadar kırgınım.

Kırgınım diyorum.
Çünkü bana bir özür borcun var.
Bakışınla bir kere ölürken, agzından çıkan o sözle her gece öldüm.
Yinede kızamıyorum sana.
Biliyorum sende mutlu değilsin.
Benden sonra ben gibi biri daha girmedi hayatına girmeyecekte.

Sen bizi zamana bıraktın.
Zamanın içinde kaybolduk işte.
Dünya gözüyle bir daha görürmüyüm bilmiyorum.
İçimi yakacak kadar özlesem de
bende gururumdan vazgeçemiyorum.

En güzel zamanlarımı ziyan ettin.
Yine unutamadığım tek hatıramsın.
Ne sana ne de senden kalan anılara ihanet etmedim.
Bu saatten sonra gelsende ben yokum.
Şimdi nerdeysen orda mutlu olman dileğiyle yosun gözlüm.