Yosun gözler Şiiri - Aziz Kılıç

Ufukta güneş gibi parlayan, müptelasıyım o gözlerin,
Ben, ufuktaki o güneşin peşinde koşan bir derbederim.
Hangi dağa koştuysam,güneşe varma için, öbür dağda gözlerin.
Bu ne müthiş fırtına, bu ne boran,kasırga kopartandır gözlerin.
Beni benden alan, iklim iklim, mevsim mevsim, gezdirtendir gözlerin.
Hayal mı? Hakikat mı? Yoksa bir perinin mi gözlerin?
Çevir gözlerini gözlerimden,üstüme çevrili sahra topları,
Önce bir volkan patlar içimde, bir Ağustos depremi,
Sonra yayılır bütün bedenime, ateş gibi kor alevler.
Ağustos depreminin şiddeti yedi nokta dört tespitli,
Gözlerinde yayılan sarsıntıyı,tespit edebilir mi richter ölçeği?
Bilmem.
Kalbimde ne büyük bir sızı, ne büyük bir sarsıntı, dinmeyen
Ya Rab!
Ya kalbim dayanamaz bu titreşimlere, durur.
Ya da günahkar eyler beni gözlerin.
Her kefarete razıyım, gözlerinin uğruna,
Korkarım ki, idama götüren celladımdır gözlerin.