Sen, benim yörüngemin sabit yıldızısın. Bütün gezegenler telaşla dönerken, ben sadece sana bakarak yönümü buluyorum. Hayatımın en büyük keşfi, senin gözlerinde kaybolmak oldu. Diyorum ki, bir insan bir başkasının evreni olabilir mi? Seninle tanışana kadar bu bir soruydu, şimdi ise cevabı çok net: Evet. Ben senin etrafında dönen, ne zaman ışığın azalsa kaybolmaktan korkan minik bir uyduyum. Ama biliyorum, sen orada olduğun sürece, benim için karanlık diye bir yer yok.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta