Yoruldum Güçlü Görünmekten

Herkes güçlü olmamı bekledi hep. “Sen halledersin” dediler, “sen dayanıklısın.” Oysa bilmiyorlardı, ben de bazen parçalanıyordum içten içe. Sadece kimseye belli etmemeyi öğrenmiştim. Gülümsemek bir maske olmuştu yüzümde, içimdeki sessiz çığlıkları saklayan kalın bir duvar gibi.

Geceleri herkes uyuduğunda ben düşüncelerimle kavga ederdim. Gün içinde bastırdığım her şey, karanlıkta geri gelirdi. “İyiyim” demenin bir savunma olduğunu o zaman anladım. Çünkü kimse senin gerçekten iyi olup olmadığını sormuyordu; sadece öyle görünmeni istiyordu.

Bir noktadan sonra fark ettim, güçlü olmak; duygularını saklamak değilmiş. Bazen ağlamak da bir cesaretmiş, bazen pes etmek de bir direniş biçimi. Ve ben artık güçlü görünmek istemiyorum. Sadece gerçekten iyi hissetmek istiyorum, kimse için değil… kendim için.