Yoruldum baba Şiiri - Suat Hayta

Yoruldum baba…
Güçlü görünmekten, gülmekten usandım.
Omuzlarımda dünya,
Ama elimde tutunacak tek dalım kalmadı.

Sensiz geçen her gün biraz daha eksik,
Her nasihatin kulağımda bir çığlık.
“Erkek adam ağlamaz” derdin ya,
Ben içimde sessizce parçalandım baba.

Yoruldum baba…
Hayat dediğin şey zor,
Dost bildiklerim gitti birer birer,
Ben ise hâlâ olduğum yerde, kimsesiz bir çocuk gibi.

Senin o nasırlı ellerin
Bir kez dokunsa alnıma şimdi,
Belki dinlenirdim bu koca yalnızlıktan,
Ama sen yoksun artık…
Ve ben…
Çok yoruldum baba.