Hüzünlerin boğduğu yalnızlıktan,
İçime akıttığım gözyaşlarımdan,
Hileli, arzusuz sessizlikten,
Arsızların bağırışından, yoruldum.
Umut diye tutunduğum hayallerin kırılışından,
Kalbimdeki yaraların kanatılışından,
Dost bildiklerimin vurdum duymazlığından,
Riyakarların sözlerinden yoruldum.
Bir türlü sönmeyen özlemden,
Yükü ağırlaşan sevdalardan
Avuçlarımda eriyen dualardan,
Suskunluğa mahkûm edilmekten yoruldum...
31.10.2025
Kayıt Tarihi : 31.10.2025 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!