Yoruldum Artık Şiiri - Zafer Kazancı

Yoruldum Artık

Gönlümün çağlayan seline düştüm
Bulandım, duruldum, yoruldum artık
Kadir bilmezlerin diline düştüm
İncindim, kırıldım, yoruldum artık

Boynumu bükerek şahlar şahına,
Yöneldim gurbetin güzergâhına
İplik oldum, düştüm gam tezgâhına
Kesildim, örüldüm, yoruldum artık

Uzak durdum diye çamurdan kirden,
Kaldıran olmadı düştüğüm yerden
Dokuz köyden değil dokuz şehirden;
Kovuldum, sürüldüm, yoruldum artık

Nerde dertli varsa ona eş oldum
Toprak idim, çiğnendikçe taş oldum
Çile kazanında tatsız aş oldum,
Kaynadım, karıldım, yoruldum artık

Bahçe oldum, açılmadı gül bende
Alev bende, ateş bende, kül bende
Kalmadı Kazancı tahammül bende,
Yoruldum, yoruldum, yoruldum artık.

Zafer Kazancı