Yoruldum Şiiri - Figen Güler

YORULDUM

Yoruldum insanların hoyratlığından,
Düşünmeden söylenen laflardan;
Kalp kırmayı meziyet sananlardan,
Bir şey olmamış gibi davrananlardan.

Yoruldum yutkunmaktan, susmaktan,
Kırmayayım diye hep tutulmaktan.
Nezaketsizlikleri sineye çekmekten,
Sonrasında sinir krizleri geçirmekten.

Yoruldum her şeye dikkat etmekten,
Batırılan iğneleri görmezden gelmekten.
Yarım bıraktığım eksik cümlelerden,
Bastırdığım, “dur” dediğim öfkelerden.

Yoruldum kendimi inan unutmaktan,
İnsanlığın bittiği yerde ayakta kalmaktan.
Dolup taşmaktan, anlaşılmamaktan,
İçimde patlayan sessiz çığlıklardan.