Bu sefer gerçekten yoruldum,
Gitmek istiyorum bu diyardan,
Kalbim ağır, ruhum buruk,
Düşlerim şimdi sessiz, yorgun.
Başaramadım galiba, ya da basiretsizim,
Her köşede bir hüsran, bir yenilgi gizli,
Umudum yitip gitti, kayboldu hayallerim,
Karanlık çöktü üstüme, sessiz bir gece gibi.
Her akşam hesap kitap, dertlerle dolu,
Cebimdeki boşluk, yüreğimde hüzün,
Maddi sıkıntı, belimi büktü,
Gözlerimdeki parıltı yavaşça söndü.
Kaybettim, evet, kabul ediyorum,
Bir adım ileri, iki geri düştüm,
Dünya dönüyor, ben ise durdum,
Sonu mutsuz, ama gerçek bu durum.
Yarınlar belki de gelmeyecek,
Öylece kalacak hayatın boş hali,
Umutsuzluk bir karabasan
Dünya kapkaranlık sanki
Kayıt Tarihi : 25.4.2025 20:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Bir adım ileri, iki geri düştüm”
diyen bir ses, hâlâ adım atıyor demektir. Geride kalmakla ilerleyememek aynı şey değildir; çünkü hareket hâlâ vardır ve bu bir çaresizlik değil, mücadele biçimidir.
“Cebimdeki boşluk, yüreğimde hüzün”
diyorsa bir kalp, değerleri parayla ölçmeyen, derinliğe dokunan bir yürek var demektir. O boşluk, maddi eksiklikten çok, anlam arayışının yankısıdır. Ve “Dünya dönüyor, ben ise durdum” cümlesi… Bu, herkesin hızlıca geçtiği sokaklarda kendi içini dinlemeyi seçenlerin cümlesidir. Kimi zaman durmak, geride kalmak değil; kendine yaklaşmaktır.
Şiirin her satırı bir terapi seansı gibi… Çünkü yazmak, hem kaybolduğunu zannedenin hem de yeniden başlayanın ortak dilidir. Belki de şiirin kendisi, zaten bir “yarın”dır.
Saygı ve selamlarımla… ve evet, “güneş her gün doğar.”
TÜM YORUMLAR (1)