Yoruldum Şiiri - Muhammed Enes Akçay

İnsanı yoran, anlaşılmamak değilmiş halîlim.
Ummak yorarmış insanı, sanmak yorarmış...
Göğüs germek değil acılara, anılara mahpus olmak yorarmış.
Değil ateşe atlamak, yüzmek suyun kaynama noktasında,
Kahpe çarkın farelerince dişlenmek yorarmış.

''Delikanlıyı hastalık bozar'' derdi babam,
Parasızlık boğar gecelerinde yivsiz tüfekleri.
Sevda yorar delikanlıyı, aşk yorar, hasret yorar.
İnsanı yoran, el değilmiş halîlim,
Kendisi yorar insanı, parçası yorar.

Yoruldum.
Yoruldum, insanlarla tekrar tekrar tanışmaktan.
Usandım.
Usandım,
Henüz bir gündür tanıyorken, senelerdir tanıyormuş gibi hissettiğim;
Senelerdir tanıyormuş gibi hissettiğim halde, yabancı görmekten usandım.

Usandım yâr, usandım dost.
Usandım, candan öte bildiğim.
Usandım, buncadır edebimden diyebildiğim.

Gözlerin, hiç görmediğimden daha yabancı,
Sözlerin tesirsiz, gayrı inanmam sana yalancı...
Bir daha tanışmam seninle.